29.07.2014

Diyaspora Kurd Diçe Ser Sandoqan

Ji roja 28’ê Tîrmehê vir ve hemwelatiyên Tirkiyeyê, ku li Ewropayê dijîn, diçin ser sandoqan. Di nava heman girseyê de Kurd jî pirr in.

Weke ev cara yekem e ku hemwelatiyên Tirkiyeyê li Ewropayê diçin ser sandoqan di amadekariyan de pirr kêmasî hene. Rayedarên tirk girseya ku hejmara wê bi mîlyonan e neçar kirine ku her kes du caran biçe li deriyê konsolosan bixe. Weke ev ne bes be, divê her hilbijêr bi rêya înternetê jî qeyda xwe çê bike. Lewre ji bo vê girseya hilbijêran çûyîna ser sandoqan bûye weke îşkence.

Hilbijartinên vê carê di nava girseya diyaspora kurd de jî heyecanekê çê kiriye. Li hemû welatên Ewropayê pirraniya komeleyên Kurdan di vî warî de kar û xebatekê dikin. Bi rêya propagandekê dorfireh tê xwastin ku Kurdên ku hemwelatiyên Tirkiyeyên in biçin qeydên xwe çê bikin û herwuha dengên xwe bikar bînin. Li pirraniya herêmên ku girseya Kurdên Bakur lê dijîn cur be cur komîte di nava vî karî de ne. Dîsa, bi rêya çapemeniyê û weşanê jî heman xebat bi dorfirehî dimeşe.

Weke pirr caran û herwuha pirr mijaran, mixabin vê carê jî di nava girseya kurd de xemsariyekê mezin heye. Pirr kesan zehmetiyên bûrokratîk ji xwe re kirine qelem daku neçin ser sandoqan. Digel hewldanên komîteyan û herwuha kesên ku di vî warî de xebatan dikin, dîsa jî bi hezaran, hetta bi dehan hezaran kes wê dengê xwe bikar neynin. Ne tenê Kurd, di nava hemû girseya hemwelatiyên Tirkiyeyê de ev kêmasî heye.

Dibe ku rêjeya dengên ku wê li Ewropayê bên bikaranîn encama hilbijartinan neguherîne, dibe ku hilbijartina Recep Tayip Erdoğan garantî be, lê belê rêjeya dengên ku Selahattin Demirtaş bistîne di pêserojê de dikare bandorê li ser siyaseta dewleta tirk bike. Herwuha encamên van hilbijartinan bandorekê dîrekt li ser hilbijartinên giştî ku wê di sala pêş de çê bibin dike. Dîsa di warê moral de encama van hilbijartinan dikare tesîrekê baştir li ser xebatên cur be cur saziyên ku çareseriya pirsgirêka kurd dixwazin bike.

Li gorî min wateya van hilbijartinan pirr girîng e.

Çima ?

Beriya her tiştî ev cara yekem e ku Serokkomarê Tirkiyê bi rêya dengên gel tê hilbijartin. Ya din, di van hilbijartinan de tenê 3 namzet hene û di nava wan de Selahattin Demirtaş weke nûnerê Kurdan û yê alîgirên çareseriya pirsgirêkan e. Eger Demirtaş ji %15 zêdetir jî dengan bistîne ev tê wateya ku Tirkiye hêdî hêdî ber bi rewşekê çareseriya pirsgirêkan ve diçe. Herwuha encamekê baş dikare ji naha ve bandorê li ser hilbijartinên giştî ku wê di sala pêş de çê bibin bike. Lewre çi dibe bila bibe, çiqas bi zehmet dibe bila bibe, divê her Kurdê ku dikare dengê xwe bikar bîne biçe ser sandoqan.

Ahmet DERE / 28.07.2014

Li Ewropayê Rojev Germ e

Digel meha remezanê û herwuha germahiya havînê  rojeva Ewropayê germ e.

Piştî hilbijartinên Parlementoya Ewropayê, ku di dawiya meha Gulanê de pêkhatî, vê heftê jî Serokê Komisyona Ewropayê tê destnişan kirin.

Di rojên 26 û 27’ê Hezîranê de Serokên Dewletên Yekîtiya Ewropayê (YE) namzetiya Jean Claude Juncker (Serokwezîrê berê yê Luxembourgê), weke Serokê Komisyona Ewropayê erê kiribûn. Lê belê divê ev biryar di Parlementoya Ewropayê (PE) de jî bê erê kirin. Lewre di vê hefteyê de, li Strasbourgê PE’yê heman mijarî digire rojeva xwe. Bê guman namzetiya Jean Claude Juncker tê erê kirin.

Van rojan mijara Filîstînê jî di rojeva PE’yê de ye. Li gorî ku ez dişopînim derbarê vê mijarê de di nava welatên YE’yê de konsansûsekê tine. Bi taybetî Almanya mafê xweparastina Îsraîl’ê weke xalekê bê niqaş dibîne. Heman nêzîkatî ji aliyê hin welatên din ve jî tê destekkirin.

Ji 12’ê Tîrmehê vir ve li cur be cur welatên Ewropayê, ji aliyê rêxistinên sivîl ve hin meş û mitîngên ku êrişên Îsraîl’ê şermezar dikin çê dibin. Lê belê, li gorî ku tê xûyan, tevlêbûna li heman çalakiyan kêm e.

Digel êrişên IŞID’ê ku li Rojavayê Kurdistanê û herwuha li Herêma Başûr pêk tên, mixabin ti dengekê ji aliyê heman rêxistinên sivîl yên Ewropî ve dernakeve. Tenê Kurdên li Diyasporayê hewl didin ku dengê xwe derbixin, ev jî zêde bibandor nîn e.

Karên ji bo Hilbijartinên Serokkomariyê

Weke tê zanîn di 12’ê Tebaxê de li Tirkiyê hilbijartinên Serokkomariyê pêk tên. Cara yekem e ku heman hilbijartin yekser ji aliyê gel ve pêk tên û herwuha cara yekem e ku hemwelatiyên Tirkiyê jî li Ewropayê diçin ser sandoqan. Lewre alîgirên her 3 namzetan jî di nava girseya hemwelatiyên Tirkiyê de xebatên propagandayê dimeşînin. Recep Tayip Erdogan hat Ewropayê û ji bo vê yekê çend mitîng çê kir. Dibe ku hê çend carên din jî bê van welatan.

Ji bo namzetê HDP Selahattin Demirtaş jî li welatên Ewropayê xebatekê dimeşe. Heya naha li pirr welatan cur be cur komisyon ava bûnin, di nava girseyê de kar dimeşînin. Roja 18’ê Tîrmehê Selahattin Demirtaş tê Paris’ê û li wê derê mitîngekê lidar dixe. Li gorî ku hatiye ragihandin, Selahattin Demirtaş wê li hin welatên din jî tevlî mitîngan bibe.

Çendî hêviya ku Selahattin Demirtaş bê hilbijartin zêde nebe jî di nava diyaspora Kurdên Bakur de xebatekê germ dimeşe. Bi hezaran Kurdan çûnin konsolosan, qeydên xwe dane çêkirin. Lê belê divê were zanîn ku daxûyaniyên hin rayedarên HDP’ê, weke ya Pervîn Buldan ku gotiye ‘Ji bo pêvajoya çareseriyê R. Tayip Erdogan namzetê herî bi îsabet e’ di nava heman girseyê de dilsariyekê jî çê kirine. Lewre pêwîst e rayedarên HDP’ê li gorî hesasiyeta pêvajoyê gotinên xwe bînin ziman.

Ahmet DERE / 14.07.2014

 

8.07.2014

Nobeta Azadiya Öcalan

Sê sal borî, roja 25’ê Hezîrana 2012’an, li Strasbourgê nobeta jibo azadiya Öcalan dest pê bû. Çalakiya ku bi girseyî hate dest pê kirin, li pêşiya avahiya Konseya Ewropayê, bi tevlêbûna komên ji 5 kesan, bê navber dewam kir. Her heftê bi dorvegeriya tevlêbûna komekê ji cur be cur bajarên welatên Ewropayê heman çalakiyê heya naha domand û hê jî didomê.

Li Ewropayê ev çalakî ya herî demdirêj e ku ji aliyê Kurdan ve tê meşandin. Ji derveyê Kurdan car caran hin Ewropî jî tevlî heman çalakiyê dibin.

Weke di sernivîsê de jî dixûyê, armanca heman çalakiyê azadiya Öcalan ê. Li gorî çalakvanan wê ev nobet heya ku serokê PKK’ê azad nebe dewam bike.

Di duyemîn salvegera vê çalakiyê de derdorê 150 kes, li pêşiya avahiya Konseya Ewropayê hatin ba hev. Di nava wan de berpirsyarên hin rêxistinên diyaspora Kurd, bi taybetî yên nêzîkê PKK’ê, û herwiha sê parlementerên HDP’ê û dîsa çend kesên Ewropî jî amade bûn. Di heman çalakiya salvegerê de hate destnîşan kirin ku çareseriya pirsgirêka kurd bi azadiya Öcalan ve girêdayî ye û jiber heman sedemê wê ev çalakî heya dawî bidome.

Ez bi xwe jî li bajarê Strasbourgê dijîm. Digel ku heman çalakî ketiye sala xwe ya sêyem, li vî bajarî mirov ti bandora wî nabîne. Di Konseya Ewropayê de jî, di Dadgeha Mafê Mirovan ya Ewropayê de jî û herwiha di Parlementoya Ewropayê de jî ti dengekê heman çalakiyê nayê bihîstin. Mirov dikare bêje ; Kurd bi xwe çalakiyê dikin û dengê wê jî bixwe dibîhîzin.  Mixabin ev handîkapekê Kurdan e, bi heman awayî pir çalakî tên lidarxistin û kes jî dengê wan nabîhîze.

Di hefteya borî de herwiha civîna demî ya Konseya Ewropayê jî hebû. Di avahiya Konseya Ewropayê de min ji çend Ewropiyan pirsî ka gelo ew derbarê vê çalakiyê de çi difikirin. Lê mixabin her rayedarê ku min jê pirs kir derbarê heman çalakiyê de tiştekê nizanibû. Lewre ez dibêm caran Kurd bixwe ji xwe re çalakiyan dikin.

Li Ewropayê her salê bi sedan çalakî ji aliyê Kurdan ve tên lidarxistin. Bi dehan hezaran Kurd tevlî wan çalakiyan dibin. Lê mixabin li gorî tevlêbûna girseya kurd ji heman çalakiyan deng dernakeve. Sedem çî ye gelo ?

Ez dikarim heman sedeman di sê xalan de wuha rêz bikim ;

1-Cih û dema çalakiyan baş nayê bijartin.

2-Bingeh jibo çalakiyan baş nayê amade kirin, bi taybetî xebatên jibo çapemeniyê pir amator tên kirin.

3-Armanca çalakiyan baş nayê bijartin, caran mijarên ku Ewropî fêm nakin dibin armanca heman çalakiyan.

Eger rêxistinên Kurdan berpirsyartiyên xwe baş bicih bînin, keda ku Kurdên li Ewropayê didin dikare bandora Tekoşîna Rozgarî û Azadiya Gelê Kurd mezintir bike û di qada navneteweyî de sempatiyekê baştirîn bide çê kirin. Ev kêmasî di nava hemû rêxistinên Kurdan de heye.

Not : Ev nivîs di rûdawê de hatiye weşandin